Wilhelmus van Nassouwe In Godes vrees te leven Lijd u mijn Ondersatenben ick van Duytschen bloet, heb ick altijt betracht, die oprecht zijn van aert,
den Vaderlant ghetrouwe daarom ben ick verdreven Godt sal u niet verlaten,
blijf ick tot inden doot: om Landt om Luyd ghebracht: al zijt ghy nu beswaert:
Een Prince van Oraengien Maar Godt sal my regeren Die vroom begheert te leven
ben ick vrij onverveert, als een goet Instrument, bidt Godt nacht ende dach,
den Coninck van Hispaengien dat ick sal wederkeeren dat hy my cracht wil gheven
heb ick altijt gheeert. in mijnen Regiment. dat ick u helpen mach.
4. 5. 6.
Lijf en goed al te samen Edel en Hooch gheboren Mijn Schilt ende betrouwen
heb ick u niet verschoont, van Keyserlicken Stam: Sijt ghy, O Godt mijn Heer,
mijn Broeders hooch van Namen een vorst des Rijcks vercoren op u soo wil ick bouwen
hebbent u oock vertoont: als een vroom Christen Man, verlaet my nemmermeer:
Graef Adolff is gebleven, voor Godes Woort ghepreesen, Dat ick doch vroom mach blijven
in Vrieslandt in den Slach, heb ick vrij onversaecht, u dienaer taller stondt,
zijn Siel int eewich Leven als een Helt sonder vreesen die Tyranny verdrijven,
verwacht den Jongsten dach. mijn Edel bloet ghewaecht. die my mijn hert doorwondt.
7. 8. 9.
Van al die my beswaren, Als David moeste vluchten Nae tsuer sal ick ontfanghen
end mijn Vervolghers zijn, voor Saul den Tyran: van Godt mijn Heer dat soet,
mijn Godt wilt doch bewaren soo heb ick moeten suchten daer na so doet verlanghen
den trouwen dienaer dijn met menich Edelman: mijn Vorstelick ghemoet,
dat sy my niet en verrasschen Maer Godt heeft hem verheven, dat is dat ick mach sterven
in haren boosen moet, verlost uut alder noot, met eeren in dat Velt,
haer handen niet en wasschen een Coninckrijck ghegheven een eewich Rijck verwerven
in mijn onschuldich bloet. in Israel seer groot. als een ghetrouwe Helt.
10. 11. 12.
Niet doet my meer erbarmen Als een Prins op gheseten Soo het den wille des Heeren
in mijnen wederspoet, met mijner Heyres cracht, op die tijt had gheweest,
dan datmen siet verarmen vanden Tyran vermeten had ick gheern willen keeren
des Conincks Landen goet, heb ick den Slach verwacht, van u dit swaar tempeest:
dat u de Spaengiaerts crenken die by Maestricht begraven Maer die Heer van hier boven
o Edel Neerlandt soet, bevreesde mijn ghewelt, die alle dinck regeert,
als ick daer aen ghedencke mijn Ruyters sachmen draven diemen altijt moet loven
mijn Edel hert dat bloet. seer moedich door dat Velt. en heeftet niet begheert.
13. 14. 15. Prince.
Seer Christelick was ghedreven Oorlof mijn armen Schapen Voor Godt wil ick belijden
mijn Princelick ghemoet, die zijn in grooten noot, end zijner grooter Macht,
standvastich is ghebleven u Herder sal niet slapen dat ick tot gheenen tijden
mijn hert in teghenspoet, al zijt ghy nu verstroyt: den Coninck heb veracht:
den Heer heb ick ghebeden tot Godt wilt u begheven, Dat ick Godt den Heeren
van mijnes herten gront, Sijn heylsaem Woort neemt aan der Hoochster Majesteyt,
dat hy mijn saeck wil reden, als vrome Christen leven, heb moeten obedieren,
mijn onschult doen bekant. tsal hier haest zijn ghedaan. inder gherechticheyt.
