Sjoon
De vrouw in de sjoonzaak wis het neet. Of eigelik waal, mer ze dòrs 't neet te zègke.
Ze leep mit de nuuj sjoon op en aaf en bekeek ze in de spegel.
Het wore roaj, aope sjoon, mit eine elegante hak. De vrouw leep d'r op wie ein model.
Hunne mins stong naeve de verkuipster, ein net maedje van taege de dertig.
"Waat tunkjt dich?"'vroog ze."Ech ein paar väör d'r biej, vunse ouch neet?"
De mins keek de verkuipster aan. "Väör d'r biej?", zag hae ónnuezel. "Väör wo biej?"
Die vraog haw de vrouw neet verwachtj. "Ja, gewuen", zag ze onzeker."Väör d'r biej."
"Num mich neet kwaolik", zag hae. "De väörige waek höbse eine kas gekochtj mit vief sjape wo-op zès paar sjoon naeve ein kènne staon. Dae is al vol."
"Man, snap het toch èns. Doe löps daag in daag oet in de zelfdje stinksjoon. Mer ein vrouw wiltj waal 'ns get anges.
Ein paar sjoon väör d'r bie is geine luuks."
"Den mótj geer ze waal drage", veel de verkuipster in.
"Dao huer ich verstenjnigge kal", zag de mins. "Ich draag mien sjoon allemaol", verdedigdje de vrouw zich.
"Aaf en toe."
"Ich verkoup gaer", zag de verkuipster. "Mer mesjien mótj geer uch toch aafvraoge of geer dees sjoon nuedig höbtj."
"Det dòrs ich neet hel op te zègke", stäökdje de mins väörzichtig.
"Dus ich moog ze neet koupe?", vroog de vrouw.
"Nae", zag de man. "Det mósse zelf wete. De juffrouw en ich gaeve allein mer oos meining."
De juffrouw kreeg ein roaj kluer.
"Kan mich niks sjaele", zag de vrouw. "Ich koup ze toch, väör d'r biej."
Wie ziej en hae de zaak oetlepe, zag ze taege hem: "Doe hads het good aanstaon mit die verkuipster. Kèns se die döks?"
"Det neet", zag hae onnuezel eweg. "Mer het is ein aardig maedje, esse het mich vreugs. Ech nog get väör mich."
Zie keek hem mit vraemdje klötse aan. "Väör dich? Waat mós doe mit zón jónk dènk?"
"Hetzelfdje es doe mit die sjoon", zag hae. "Gewuen, väör d'r biej."
