't Woor wie de zòn es eine gleujendje bol aan de hemel stòng te branje en de hits riejerendj äöver de daker van de boerehuuskes kroop.
Heit woor 't en de minse hawwe den auch de keulte van den dèn opgezòchtj of looge in 't graas onger de noteboum.
't Middaagaete woor op en de lèste fuujkerre voore mit kloterendje haambelle heives, nao Gebrook, nao Berkelaer, de Deelgaard of nao 't Brook. En went ze langs woore den veel weer de rös in de straot.
Aan geen ziej van de waeg looge de kaoreveljer aan ein stök tot op 't Hénge en dao achter woor de blawwe sjemer van de Moferter bös.
Op deze Goonsdigmiddig ging Meniër Pestoar, wiej eedere Goonsdigmiddig get kranke luuj bezeuke, Berbke van de Potter op Sjaelberg en doew nao Nelis van Nollepieër op 't Hénge en noew koom d'r äöver 't veldjpaedje door de kaoreveljer op Pej aan. Me zoog allein ziene road verbrandje kop äöver de golvendje aore gaon. Aaf en toe vaegdje hae zich mit 'nne roaje tesseplak de zweit aaf. Minsgenaoje, waat woor 't werm. Nag effe nao Neelke van de Sjiëper in Pej en den haw der zien rundje weer gemaaktj.
In de sjeem väör de gevel van Maan van de Kaok zeen get kénjer in de zandj aan 't moddele.
Maan haet oppe Berg ein hònjsker papzandj gehaoldj om ei paar nuuj verkes träög te metsele en dao in zeen de kénjer noew keukskes aan 't make mit sjoonwiksdeksele. Gòntje van Maan van de Kaok en Truuke van Trees oete Brök en Maenke van Nol en Sefke van de verkesboer. 'n Hieël riej keukskes hawwe ze al vaerdig en obbèns stong Meniër Pestoar väör hun.
"Zoa kénjer, zeentj geer fein aan 't spele?" Sefke van de verkesboer deej 't waord. "Jao Meniër Pestoar, weer zeen keukskes aan 't bakke". "Zoa, zoa zaetj meniër Pestoar, den mòtj geer väör mich toch auch nog ein bakke". De kénjer zagte niks. Gòntje kiktj Truuke 'ns aan en Truuke kiktj Maenke 'ns aan en Maenke kiktj Sefke 'ns aan.
"Geer höbtj toch nag mael genòg", zaetj Meniër Pestoar.
Doew deej Sefke van de verkesboer 't waord; "Jaowaal Meniër Pestroar, weer höbbe nog mael zat mer 't geit neet".
"Wie, zaet Meniër Pestoar, 't geit neet".
"Weer höbbe geine pis mieë, Meniër Pestoar", zaet Maenke doew.
