Oos kepelkes

Oos Kepelkes

refrein 1:
Oos Pejjer Kepelkes, die motte weer trök
Oos dierbaar Kepelkes, die brachte gelök
Ze woore eine hulpe,ein toevluch in noead
Die zeve Kepelkes, die vergaete weer noeat...

Ze stònge al ieëwe devoot op ein rie
ze seerdje de straote van Pej
ze weeze nao Sjaelberg, nao oos Leeve Vrouw
einvoudig en sònger behej
doe mòste ze wieke väör 't raozendj verkieër
ze dreigdje verlaore, mer det waas te zieër
doe zeen ze van ermood de kirk in gevlöchtj
dao kome ze effe tòt rös...

refrein 1:

Es somber de kirkklokke loeidje in Pej
es teike van leid en rouw
es me väör eine kranke gein redding mieë hej
den bleef men traditie-getrouw
den booje spantaan zeve maedjes zich aan
om langs de Kepelkes eine baejwaeg te gaon
waat gek liektj vandaag op het ieëste gezich
det waas vreuger gewuuën naoberplich...

refrein 1:

Es Ridder van Holtstaote op zoe gaon staon
en zien zeve jonkvrouwe auch
den zoewe ze òs vraoge: waat höbtj geer gedaon
den zoewe ze sjelje op òs...
de Voetvalle hie aan de Houtstraot geboewdj
uch zeen ze gesjònke, aan uch toevertroewdj
waat höb geer mit mien Monumentjes gedaon
kom laot ze toch blieve bestaon...

refrein 1:

Vakkundige henj en ieferige luuj
herboewdje mit Heilig geweldj
ze stoke de Voetvalle gans in 't nuuj
noe haoje ze weer de historie in standj
zo'n kosbaar bezit is uniek in 't landj
aan alle die mitwirkdje hertelik dank
ooze dank is gewueën levesklank...!!

refrein 2:
Oos Pejjer Kepelkes, ze zeen noe weer trök
Oos dierbaar Kepelkes, och waat ei gelök
Ze blieve ein Hulpe, ein toevluch in noead
Die zeve Kepelkes, die verleeze weer noeat...!!!

                                               J.Meuwissen
                                         Pey, St.Jan 1981