't Kers-stelke van mien oma,
Mien oma haw sjus wie ederein ein kers-stelke.
Mer det van hun waas get gans apaars, weer moogdje dao mit spele! Waal väörzichtig...mer toch.
Ich herinner mich nog det Slevruike der bie zoot, klein en devoot, mit zo'n verpòpzaktj gezigske es of ze 't gaaroets neet begreep. Häör veutjes wore kepot, mer esse 't mòsj get hoger lags, zoogse d'r niks van.
Sint Jozef, dèh waas neet mieë gans orgineel. De echte haw eine smak van de taofel aaf gemaaktj en dao kòs zelfs de "voedstervader" neet taege. Dus woor eine nuje gekoch, want songer Jozef ging 't neet, väöral toen neet. Eigelik woor der ein maot of twieë te groeat en ondanks det hae op eine knie zoot, koom der mit ziene kop taege 't struuë van 't daak aan. Hae keek neet nao vrouw en kèndj. Natuurlik neet, det wore sjus wie vraemdje väör 'm. Jozef keek äöver de kaese, langs de kemieël de kamer inne. Hae keek nach-al kwaod, vonj ich. Noe snap ich det waal, gans vraemptj en zoea groeat.
't Jezus kiendje, det waas ein beeldje! 't Haw ein snieë-wit klaedje aan, raos hendjes en veutjes en ein leef snuutje mit gouje krölkes. 't Haw ganse witte tendjes en 't lachdje mer. 't Woor waal ein bietje groeat väór ein pas gebaore kiendje, ich sjat 'm ein jaor of twieë driej. 't Loog op struuë in ein houte kröb van porselijn en woor 't aenigste orgineel stök van de kers-stal en dao moogde weer neet mit spele. Zoea get duitj men neet, zag oma, sjaamtj uch.
D'n os en d'n aezel leke waal erg väöl op ein. D'n eine waas gries en d'n angere versjaote baesj. 't Einige verschil waas det d'n os twieë häöre haw en d'n aezel natuurlik neet. Mit die twieë kooste weer neet spele, die loge dao mer. Weer speeldje waal mit de herderkes. Oma haw eine groeate en twieë klein herderkes. Jaomer genòg wore 't twieë knielendje en eine stäöndje. Det zoog waal gek oet es weer die op ein rie zatte om op de bös te wachte.
D'n ingel bloonk van de velpon. Dae woor al ein paar kieër aaf gevalle. Soms brook 't tuike en eine angere kieër veel 't naegelke oet de moer en loog d'r täösse de sjäöpkes in.
De sjäöp wore d'r dudelik later bie ge komme. Det wore van die witte stòffe, mit puuëtjes van zwaegel- stekskes. Die puuëtjes wore neet sterk, want wie weer ein sjaop op zien kneen wòlle zitte bie de veutjes van 't kiendje Jezus, broke ze. Doe haw oma ein kroep-sjaop. 'n Anger det weer get hel mit zien snoet in de viever duujdje, haw opèns nog mer ein half snoet. Nae, sterk wore ze neet. De sjäöp zatte w'r allemaol achter ein en lete ze om de bäört drènke. Det mit det kepot muulke moogdje väörop en det mit zònger puuétjes droge weer.
En oma leet òs gewaere.
Väöl kribkes höb ich gezeen en väöl sjoondere, mèr noeats mie zoea ein det mich zoea leef woor es 't kribke van mien oma.
