Verhaole oet het Dörp van vreuger
KEES
Betje van Sjaependriek haet kénnis gekrege aan eine jông.Noew zeen d’r waal mieë maedjes van 21 jaor diej dét höbbe, mer diej haoje ’t väörluipig nog effe stil.
Biej Betje loog dét allemaol anges. Pös ’t Kees lieërdje kénne woor alles ziene normale gangk gegange, wiej ’t zich huërdje väör ein good maedje oet daen tied. Nao de sjoal hae ’t nieëje gelëeerdj biej juffrouw Snieders; ’t woor biej de Mariagarde gewaes en later biej de K.J.V. en zoa krege de maedjes oet daen tied de Zôndigmiddig ôm.
Mér wiej Betje kénnis haw gekrege aan Kees, doew wore de Zôndigmiddige allein väör Kees. Tenminste wént Kees vriej woor, want Kees woor kemies aan ’t kantoar en haw neet edere zôndig vriej.
Sjaependriek en zien vrow Anna vônje dét Betje ein gooj käös haw gedaon mit Kees, want Kees woor eine Hollenjer, kös good mit de moel eweg, haw einrieksbetreéking en ’s zôndigs alle bekieks went hae in zien uniform d’n haof op koom fietse. Det Kees neet geluivig woor, dao wore Betje en zien aojers pas later achter gekômme; hae woor waal geduiptj vreuger, mer zien aojers hawwe noats väöl aan ’t gelouf gedaon en zoadoondje haw Kees d’r auch neet väöl van mitgekrege.
Mer wiej de vriejerie ein bietje vastigheid begôs te kriege, méndje mooder Anna dét Betje ziene Kees toch noew en dén éns get van ’t gelouf môs biejbrénge. Want ’t zoew toch sjoan zeen, went ze same op eine zôndigmiddig noa ’t Lof köste gaon.
Waat zoewe de luuj opkieke!
En zoa koom ’t det Betje allein eine verloofdjekursus ging volge ôm Kees op ’t juste paad te brénge en went ze zondigsmiddigs nao’t Hout ginge wanjele, noom Betje de katechismus mit ôm Kees ’t ein en anger biej te brénge.
Töt op dae goonsdignammedig in september….
Kees woor al driej zôndigge neet gewaes. Twieë det kôs waal éns, went hae väör eine angere den deens äövernoom, mér driej?
Dae goonsdigmiddig haw de brevendraeger eine breef gebrach en wie Betje dem later loos begôs ’t hel te janke.
“Mer kéndj waat is ‘t? vroog moder Anna. “Is get mit Kees, is hae äövergeplaatstj”?
“Nae”, zaet Betje “ hae sjrif detter nao ’t seminarie wiltj gaon ôm preester te waere”.
Ger. Mestrum-Veldeke
