Meneer Langoor

Meneer Langoor

Meneer Langoor wou op reis gaan

Op reis gaan voor plezier, of ver van hier

Hij ging rechtdoor op Parijs aan

Wel twintig uur van hier

Hij droeg een vuurrood jasje

Zijn vest was blauw geruit

En achter uit zijn broek, daar stak zijn staartje uit

Hij zei, ik loop langs de wegen net als een deftige Heer

Ik ben voor géén mens verlegen”

Toen zag hij een veld met kolen en heeft toen niet getoefd

Maar zich in het groen verscholen en van de kolen geproefd

Daar liet de boer zich horen, och, och wat een ongeluk

Meneer Langoor spitste zijn oren en zette het op een vlucht

Het ging dwars door moddersloten, och, och, wat een ongeluk

Meneer Langoor brak zijn poten en zijn broekie schreurde stuk