“Jantjes pruimen”
Jantje zag eens pruimen hangen
“O, “ als eieren zo groot
Scheen dat Jantje ze wou plukken
Schoon zijn vader het hem verbood
Hier is nog de vader, noch de tuinman die men ziet
Aan een boom zo vol geladen mist men 5-6 pruimen niet
Maar ik zal gehoorzaam wezen en niet plukken, ik loop heen
Zou ik om een handvol pruimen, ongehoorzaam wezen”neen”
Voort liep Jantje naar zijn vader
Die hem stil beluisterd had
Kwam hem in het lopen tegen, vooraan op het middenpad
Kom mijn Jantje, zei de vader
Kom mijn kleine hartedief
Nu zal ik je pruimen plukken
Nu heeft vader Jantje lief
Daarop ging papa aan het schudden
Jantje raapte schielig op
Jantje kreeg ’n hoed vol pruimen
En liep heen in een galop
