Léne Broen (84 jaar)
weduwe
van Sef Offermans,
eerder
weduwe van Wil Houben
Een
van de Paasverhalen uit de Bijbel vertelt over de vrouwen bij het lege graf van
Jezus. Zij voelden vrees en grote vreugde. Dan komt Jezus hen tegemoet, om hun
vreugde te voeden en hun vrees te verzachten. Wees niet bang zegt Jezus.
Tijdens haar levensweg heeft Léne dat Paasgeloof in de wereld gedragen. Het
leven is lang niet altijd gemakkelijk geweest, en tóch bleef zij lachen, soms
schaterend, vaak ondeugend, soms door haar tranen heen. Haar ouders overleden
op jonge leeftijd. Léne ging werken in de huishouding bij een familie in
Roermond. Later trouwde zij met Wil en keerde terug naar de Slek, waar zij
meewerkte in de bakkerij. Al jong moest zij van Wil afscheid nemen. Op het
kerkhof leerde zij Sef kennen, er groeide liefde en zij gaven elkaar het
Jawoord. Bij elkaar en met Leonie en René hadden zij het goed. Toen Sef ziek
werd, zorgde zij met veel toewijding voor hem. Léne was ook een reële vrouw:
toen zij merkte dat haar gezondheid achteruit ging, deed zij de auto weg en
besliste zelf dat ze naar de Egthe zou verhuizen. Ze bracht een vreugdevolle
sfeer op de afdeling. Onlangs nam zij deel aan de gezamenlijke ziekenzalving.
Nu nam de Heer haar bij
de hand.
Wees niet bang, zal Hij
zeggen.
Ik leid jou naar een
hemels Land,
Ik zal een lach op jouw
gezicht leggen.
Ga met Mij mee naar het
Licht,
sta op en laat je
bevrijden.
Kijk in het Hemels
Vergezicht,
op jou wachten goede
tijden.
