Harrie Vergoossen (64 jaar)
Harrie
werd in 1951 geboren in het nieuwe huis aan de Wiejerdstraat. Op jonge leeftijd
overleed zijn vader en Har nam als oudste zoon een deel van de vaderrol over.
Op jonge leeftijd werden twee sporen zichtbaar in zijn leven. Aan de ene kant
zijn technisch inzicht, dat was zijn gave. Aan de andere kant zijn kwetsbare
gezondheid, dat werd een opgave. Harrie bezat een helder verstand en ging
elektrotechniek studeren op de HTS in Heerlen. Hij liep stage in München en werd
een bekwaam technicus. Maar over zijn toekomstplannen viel telkens weer de
schaduw van een kwetsbare gezondheid.
Zijn kundigheid bleek uit de projecten waaraan hij gewerkt heeft. Het tekent
Harrie, dat hij ondanks zijn lichamelijke beperkingen zijn leven dienstbaar
maakte. De familie kwam op de eerste plaats. Ome Har had altijd een verrassing
voor neven en nichten, het liefst iets heel praktisch: een lampje, een zakmes,
doosjes, magneten. Het jaar 2001 bracht licht en hoop: een donornier. In 2004
overleed zijn moeder en Har en Lei zorgden dat het ouderlijk huis een thuis
bleef. Harrie gebruikte zijn levenstijd goed. Hij verzorgde de techniek tijdens
activiteiten van meerdere verenigingen. Ook werd hij een trouwe vrijwilliger in
de parochie, die letterlijk licht bracht in de kerk. Als een echt dorpsmens,
kende hij de mensen en bezocht zieken en ouderen vanuit Sint Vincentius. Toen hij daarbij een maatje zocht, vond hij
in Lia zijn trouwe kameraad. De vriendschap werd heel hecht, als deelgenoten
bij alles wat het leven bracht. De laatste tijd werd zijn wereld steeds
kleiner. Iedere tegenslag verzwakte zijn lichaam. Tijdens het dialyseren zat
Lia naast hem; midden in zijn verhaal werd het ineens stil. Met zijn hand in
die van Lia, gleed hij in de Handen van God.
Heer, draag
Harrie in uw Hand,
bekleed hem
met nieuw leven.
Wees zijn
Vriend aan de overkant,
wil Harrie
eeuwige vrede geven.
