Heijthuijsen Huub

Huub Heijthuijsen (70 jaar)

echtgenoot van Mieke van Engeland

 

Tijdens de ziekenzalving vloeiden tranen, ook bij Huub. Maar hij zei: Deze keer zijn het tranen van dankbaarheid, omdat hij voelde hoeveel hij van zijn gezin hield en zij van hem. Met dankbaarheid hebben wij over Huub verteld tijdens de uitvaart. Hij werd geboren in Pey, de gemeenschap waarin hij thuis was. Hij woonde enkele jaren in het Internaat Eikenburg, waardoor zijn horizon verbreed werd. Zijn roeping vond hij in het onderwijs. Huub werd onderwijzer in de jongensschool van Pey en later de Patriciusschool. Hij droeg kennis over, maar wekte ook interesse, hij prikkelde leerlingen om hun talenten te ontdekken. Huub waardeerde kinderen om hun verwondering en open blik. Net zoals hijzelf met open ogen naar de wereld bleef kijken. Een van de mooiste ontdekkingen was Mieke, zijn grote liefde en trouwe metgezel. Zij trouwden en kinderen werden geboren. Huub gaf hen de ruimte om het leven te ontdekken. Huub had veel interesses: voetbal, volleybal en vissen. Sinds zijn pensioen kreeg hij tijd voor het schilderen. Hij keek zijn ogen uit naar de kunstige wereld om hem heen en heel bijzonder raakte hij niet uitgekeken op zijn kleinkinderen. In onze parochie was hij gedreven lid van het parochiecomité, waar hij werkte aan een viering voor eindexamenkandidaten. Toen bleek dat hij ziek was, ging Huub de strijd aan. Uiteindelijk is hij thuis overleden.

 

Huub keek met de ogen van een kind.

Hij zag het wonder en voelde zich rijk.

Hij ziet nu vast en zeker het Hemels Koninkrijk.

Zoals Jesaja het zei:

Het nieuwe is begonnen, zie je het niet?

Basisschool  Patricius gedenkt Huub Heijthuijsen

Huub….meister en collega.

 

Al heel wat jaren geleden leerde ik Huub kennen toen ik onge-veer 11 jaar oud was. Hij was mijn meester in groep 7 van de Patriciusschool.

Ik herinner me de grote hoeveelheden blaadjes huiswerk ontleden in onderwerp, persoonsvorm e.d. het meest. Verder leerde hij me hoe breuken moesten, hier had ik destijds een hekel aan. Maar uiteindelijk begreep ik hoe deze sommen moesten en ervoer ik deze sommen niet langer meer als een straf. Toen ik in groep 8 op kamp ging naar Beesel, ging meester Heijthuijsen mee en gingen we o.a. naar Cactuswereld en tevens zwemmen bij Lommerbergen. De nodige potjes slag- en voetbal werden gespeeld. De meester was sportief, creatief, ook wel streng echter wist ons veel te leren.

 

Heel wat jaren later werden Huub en ik collega s. Mijn eerste dagplanningen maakte ik bij Huub thuis. Er stond een schilders-ezel in zijn kamer en ik herinner me heel veel boeken. Huub adviseerde me destijds om als juf tussen de lessen door soms wat voor te lezen. Hij gaf me een boek mee van Toon Tellegen, waarin verhaaltjes stonden over de mier, eekhoorn en andere dieren. Deze verhaaltjes hadden soms vreemde wendingen, maar waren vaak ook filosofisch.

De opgezette dieren zoals een uil en allerlei vogels, die in het klaslokaal hingen, heb ik destijds weliswaar verbannen naar de schoolzolder, echter waren typerend voor Huub. Net als de stapels papieren op zijn bureau…..en in de kasten. Alles was bewaard gebleven…..overal wist hij nog wel ergens informatie over op te duikelen: Van steenkolen tot vlinders tot het opwek-ken van elektriciteit.

Later in dat schooljaar gingen we weer samen op kamp, alleen was ik nu ook leerkracht! Het organiseren en bedenken van dit eerste eigen schoolkamp deden we veelal samen. Uiteraard met veel sport- en spelideeën en een spokentocht. Toen we huiswaarts gingen herinner ik me een moment waarop alle fietssleutels van onszelf en de kinderen kwijt waren. Huub had het verzamel-zakje per ongeluk laten staan in de kleedkamer bij de skihal, omdat hij dacht dat ik dit had gepakt. We hebben er naderhand heerlijk om gelachen.  Huub was een grote steun in dat jaar.

 

In februari 2011 nam meester Huub afscheid van school en ging hij genieten van een welverdiend pensioen. Eindelijk meer tijd voor de hobby s, geen moeten meer, al weet ik zeker dat hij de schoolkinderen en het meester-zijn heeft gemist. Huub kwam nog regelmatig naar Patricius, hielp jarenlang bij schoolvoetbal en onder genot van een kopje koffie werd in de pauze geregeld even bijgepraat. En toen kleinzoon Julian in groep 1 begon stond opa Huub aan het schoolplein.

 

Enige tijd geleden hoorde ik dat Huub ziek was en gelukkig ook weer leek te herstellen. Door allerlei omstandigheden werd het persoonlijke contact minder, maar wanneer we mekaar tegen-kwamen was er tijd en ruimte voor een praatje. We volgden onze eigen weg.

Kortgeleden hoorde ik dat het toch minder goed met Huub ging en dat de vooruitzichten niet zo goed waren. Ik heb hem helaas niet meer gezien of gesproken maar wel door de familie mijn groeten laten overbrengen. Het was schrikken toen ik van andere oud-collega s vernam dat hij overleden was. Dit was toch nog erg snel….

Meister Heijthuijsen, Huub, bedankt voor alles wat u voor mij betekend heeft als meester én collega. Ook bedankt voor uw in-zet voor alle andere Pejjer leerlingen en uiteraard onze school!

 

Veel sterkte toegewenst aan de familie en alle andere dierbaren van Huub. We zullen hem nooit vergeten!

 

Namens de oud-collega s van basisschool Patricius,

Simone van Cruchten