Mia
Schreurs (86 jaar) weduwe van Giel Sevriens
In
het Evangelie vertelde Jezus over de hemel, als een Huis waar plaats is voor
velen. Mia bouwde hier op aarde al een stukje hemel: ook in haar huis was
ruimte voor velen, de deur stond open, er was altijd plaats aan tafel. Mia werd
geboren op de Slek, al jong hielp zij mee op de ouderlijke boerderij. In 1957
trouwde zij met Giel en uit de band van hun huwelijk groeide een gezin. Mia was
een eenvoudige vrouw, gastvrij en gericht op de toekomst van de kinderen. Aan
de Haeselaarsweg was zij thuis, dat voelde voor haar als heilige grond. Het
liefst was zij thuis. Verjaardagen bezocht ze liever niet. “Jullie zijn toch
met genoeg”, zei ze dan “ik blijf wel thuis voor het geval dat er iets is.” Graag
luisterde zij naar de verhalen van de kleinkinderen, die altijd welkom waren
bij Oma Wieke. Vijftien jaar geleden overleed Giel. Maar gelukkig kon ze met
Louis op de boerderij blijven wonen. Ook toen haar gedachten verward werden,
bleef dat haar thuis. Met een emmer maïs op de rollator ging ze naar de geiten.
En waar zij was, daar was ook haar hond Spike. Thuis heeft menige noveenkaars
gebrand, waarbij zij haar gebeden voegde. Het voorbeeld van Mia leerde haar
gezin om gastvrij en hulpvaardig te zijn. Thuis werd zij tot het laatst toe
liefdevol verzorgd.
Een deur is voor jóu
opengegaan,
naar een plaats om thuis
te komen.
God zal daar met open
armen staan,
in zijn Huis mag jij
voorgoed wonen.
