Emelie Sevriens (75 jaar)
weduwe
van Walter Stratner
Tijdens
de uitvaart klonken woorden van Jezus: “Kom
allen tot Mij … Ik zal rust geven aan uw ziel”. Die woorden zijn een
pleister voor de wonden die het leven kan slaan. Jezus oordeelt niet, maar Hij
opent zijn handen en heet welkom.
Emelie
werd aan de Roterweg in Pey geboren. Op haar levensweg leerde zij Walter
kennen. Zij trouwden en zoon Pascal werd geboren. Dat waren zeker de
gelukkigste jaren van haar leven, daarvan getuigt een foto uit die tijd. Een
ongeluk nam veel van Emelie weg: Walter, haar moeder en een zus kwamen om het
leven en zij zelf overleefde het ongeluk. Diep van binnen was een wond die
nooit meer zou genezen. In haar eenzame uren heeft Emelie geworsteld met het verlies.
Veel mensen hebben dat aan de buitenkant niet gezien, want Emelie was óók de
vrolijke vrouw, die hield van een feestje en die gastvrij was. Door de verkoop
van Hara-producten had zij veel sociale contacten. Emelie zocht naar een
houvast in haar geloof. Voor haar levensgeluk was haar zelfstandigheid
belangrijk; dat was haar houvast, maar dat zou ook haar kruis worden. Na een
hersenbloeding kwam zij in de Egthe terecht, aangewezen op de zorg van anderen
en nauwelijks in staat om te communiceren. Ook in die levensfase bleef haar
geloof heel belangrijk, een bezoekje aan de kapel gaf rust en eindeloos
herhaalde zij hetzelfde gebed tot Maria. De laatste dagen van haar leven
staarde zij met open ogen, totdat er drie tranen kwamen waar-mee zij het leven losliet. Wij hebben de hoop
gedeeld dat Emelie heeft gevonden, waarnaar zij een leven lang heeft
gezocht.
Wees maar niet bang,
zegt Hij,
hier is mijn hand.
Kom met Mij,
mee naar de overkant.
