† Wil Dauven (64 jaar) echtgenoot van Margriet Schoffelen
“Als het maar gewoon was, dan was het goed” … met die woorden werd het leven van Wil getypeerd. Hij hield niet van groot vertoon, maar ging in alle eenvoud zijn weg door het leven. Samen met Margriet bouwde hij aan de toekomst, waarbij hij ervoor zorgde dat zijn gezin niets tekort zou komen. Met raad en daad stond hij hen bij toen zij een huis bouwden. Wil genoot van zijn kleinkinderen, die hij liefdevol kon plagen. Toen hij niet meer werkzaam was, kreeg hij plezier aan het restaureren van auto’s, waarover hij graag met anderen praatte. Hij kon maar moeilijk omgaan met zijn ziekte en stopte dat zo diep mogelijk weg. In het ziekenhuis werd zijn leven voltooid. Zijn kleindochter Lotte las tijdens de uitvaart een gedicht voor, waarin o.a. de volgende woorden klonken:
Mijn opa is op reis gegaan
om in de hemel te gaan wonen.
Dat lijkt zo ver van mij vandaan,
te hoog om erbij te kunnen komen.
Jezus, wilt U een sterretje maken
zodat opa daarop kan schuilen?
Dan kan hij over mij blijven waken
en hoef ik niet zoveel te huilen.
En is het donker, dan kijk ik omhoog
en zoek de allermooiste ster.
Dan stuur ik opa snel een knipoog
en is de hemel niet meer zo ver.
