Gerard
Boormans (91 jaar)
echtgenoot
van Trudy Korsten
Gerard
groeide op in Oost-Maarland, als oudste binnen een groot boerengezin. Op jonge
leeftijd ging hij naar het seminarie, maar daar voelde hij zich niet thuis. Een
andere ingrijpende jeugdervaring was de oorlog, waarin hij een broer verloor. Gerard was best trots op zijn boerenafkomst;
daarvan getuigen de onderscheidingen voor het vee uit zijn ouderlijk huis. Een
leven lang zou hij oog houden voor de natuur die hem omringde. In Trudy vond
hij de liefde van zijn leven; zestig jaar geleden gaven zij elkaar het jawoord. Gerard was inmiddels leraar geworden en gaf
Nederlands op een technische opleiding. Aan zijn vier dochters gaf hij de
liefde voor de natuur door. Samen met Trudy maakte hij mooie reizen. Zij
verhuisden naar Pey, waar hij genoot van de bloemen in de tuin. De lasten van
de ouderdom vielen hem zwaar, vooral toen hij de regie steeds meer uit handen
moest geven. Op de moeilijkste momenten was er telkens weer de trouwe zorg van
Trudy. Tijdig vroeg hij om de ziekenzalving. Via het ziekenhuis kwam hij in een
verzorgingshuis in Gulpen terecht. Heel vredig werd hij uit dit leven gedragen,
door de Handen van zijn Schepper.
De strijd is voorgoed
gestreden,
de dood bezocht je heel
zacht,
Je bent uit ons midden
gegleden,
er daagt licht voorbij
de nacht.
