Pit
Schroeder (89 jaar)
weduwnaar
van Fin van Wegberg
Op
het altaar stond een beeld van twee geopende handen, die een duif loslaten. De
duif kan een symbool zijn voor het leven van Pit. Zijn levensweg begon in 1928,
toen hij in Koningsbosch geboren werd. Zijn geboortegrond zou hem altijd heilig
blijven. Zoals een duif de weg naar huis vindt, zo bleef de Boesj hem trekken.
Pit hield van het gezin waarin hij opgroeide, hij was trots op zijn broer Jan
die wielrenner was. Met het oog op het café leerde hij accordeonspelen. Van
zijn opa nam hij de liefde voor duiven over. Zoveel goeds omringde hem in
Koningsbosch en tóch leidde zijn weg naar Pey. Want Pit had iets gevonden dat
nóg beter was: de liefde van zijn leven. Hij trouwde met Fin en zij gingen
inwonen aan de Houtstraat. Pit werkte bij de boer en als monteur, om
uiteindelijk bij de Philips terecht te komen. Intussen was een gezin gegroeid,
twee dochters werden geboren. Hij was een goede vriend, dat kunnen met name
heel wat duivenliefhebbers beamen. Pit stond altijd klaar om te helpen. In 1997
veranderde er veel in zijn leven, het overlijden van Fin raakte hem diep.
Moedig nam hij de levensdraad weer op en ging ineens het huishouden doen zoals
Fin dat had gedaan, maar wel op een eigen wijze. Meubels werden zó goed
geboend, dat ze plakten. Een bijzondere plek in zijn
leven, was er ook voor Robert, die hij begroette met de woorden: Dao kump
Roberto Blanco. Omdat hij meer en meer zorg nodig had, kwam Pit in De Egthe
terecht. Kort na de ziekenzalving kon hij het leven loslaten. Bij dat moment
paste ook het beeld dat op het altaar stond.
Hij zal
in het Licht landen,
veilig
in het hemels Land.
Opgevangen
in open Handen,
is hij
thuis aan de overkant.